Yemek Kültürü 10 | Ön Asya Mutfağında Yemek Çeşitleri 8

TATLILAR

Sümerler, yiyeceklerde tatlandırıcı olarak hurma kullanırlardı.

Tavukgöğsü, bir Roma dönemi tatlısıdır.

Şeker, Ortaçağ’da bir lükstü. Temel tatlandırıcılar bal ve pekmezdi. İran’da, Hindistan’dan ham şeker ithal edilip rafine edilirdi. 8. yy da Mısır’da şeker kamışı tarımı başarıya ulaştırılmıştı. Şeker Batı’ya Mısır’dan geçmiştir.

Sasaniler zamanında İran’da en sevilen tatlı olan abhisa, Türk lokumunun atasıdır.

Sütlaç, Hindistan kökenlidir; Arap mutfağına İran’dan geçmiştir.

Revaninin çıkış yerinin Revan (Erivan-Ermenistan) olduğu düşünülüyor. Sefarad Yahudileri tarafından getirilmiş olan pandispanyanın (Pan d’Espagna = İspanya ekmeği) kaynağının İspanya olması gibi.

Badem ezmesini, Osmanlı İstanbul’unda Yahudi tatlıcılar yaparmış.

Orta Asya Türklerinin Çinliler gibi tatlı yemedikleri söyleniyor. Hatta “erkek adam’ın tatlı şeyler yemesi ayıp bile sayılırmış. Tatlı kültürü ve sevgisi Türklerde Arap etkisiyle, Müslümanlıkla birlikte başlamış (iftarı açarken hurma, ölünün ruhu için pişirilen helvalar ile). Yıllar geçince tatlısız bir Osmanlı sofrası düşünülemez olmuş. Osmanlı mutfağının en eski ve yaygın hamur tatlısı Arap kökenli kadayıftır.